Onze reis 6
Door: Geke
11 Oktober 2017 | Mexico, Tapachula
Onze reis 6
Huatulco.
Dinsdag 10 oktober.
Wát een belevenis !!
We waren mooi op tijd aangemeerd en na het ontbijt vertrokken wij van boord om de stad te verkennen.
Na een rondwandeling besloten we ergens koffie te drinken waar WiFi zou zijn.
Helaas, de WiFi werkte niet goed dus heb ik geen verslag kunnen versturen.
Gelukkig wel een paar appjes.
We zaten daar nog maar net of er brak een hevig onweer los !
De Mexicanen noemden het een hurricane.
Storm en regen en een onweer zomaar opeens uit het niets !!
Alles waaide van het strand, iedereen rende als een gek heen en weer om nog te redden wat er te redden was.
Parasols en tafels en stoelen vlogen door de lucht.
Onze "gastheer" sleepte ons snel achter in zijn "restaurant" (meer een hok).
Maar we zaten in elk geval droog en veilig.
Het heeft bijna een uur geduurd !
Bakken regen kwamen er naar beneden en bliksemschichten om bang van te worden.
En die klappen echoden tussen de bergen !
En donker !!
Toen na een uur het onweer opgehouden was en het niet meer zo hard regende besloten wij weer naar de boot te gaan.
Maar wat bleek ?
De voorkant van de boot was losgeslagen, de en de boot was van de wal geraakt.
Het schip beek nu vast te liggen en niemand kon aan boord.
Het schip lag ook helemaal scheef.
Al gauw was er een "reddingsplan" en wij werden allemaal naar een hotel geloodst waar we opgevangen werden met koffie en badhanddoeken want iedereen was klets !
De situatie was zo uitzonderlijk dat CNN daar opnames maakte om uit te zenden.
Opeens had Jan er genoeg van om als vee in een hok gedreven te zitten en wij liepen weer terug naar het strand (nog steeds in de regen) om te kijken hoe ver het met de reddingsactie van het schip was.
Nou, daar was helaas niets veranderd.
Gelukkig zagen we dat een tender van boord gehesen werd en Jan ontdekte waar die straks aan wal zou kunnen komen.
Een goede gok : Wij konden met de eerste vracht mee terug aan boord.
Wel een rare belevenis : normaal is alles keurig geregeld via de gangway, maar nu moesten we met een grote stap ergens onder in een "gat" in het schip naar binnen, improvisatie !
Voor sommigen (anderen) een enge ervaring.
De kapitein vertelde dat we ergens op vastgelopen waren en duikers waren aan het onderzoeken wat het was en hoe we los zouden kunnen komen.
De windstoten waren 65 knopen (volgens Jan 117 km per uur) geweest en de situatie "extremely challenging".
Er was al contact met de afdeling noodsituaties in het hoofdkantoor in Seattle, vertelde hij.
Er werd een scenario geschetst dat we moesten wachten op hoogtij in de hoop dan los te geraken.
Er werden al excuses aangeboden aan de mensen die morgen van boord moeten en nu misschien te laat zijn.
Maar terwijl Jan en ik aan de thee zaten (we waren B en W aan wal al kwijt geraakt in de consternatie) zag ik de reling bewegen en ja hoor, even later meldde de kapitein dat we los waren.
Nu moesten de duikers nog controleren of er schade was aan het onderwaterschip en ook de kabels die geknapt waren moesten vervangen worden.
Helaas hebben de duikers nogal tijd nodig en we moeten dus inderdaad te laat vetrekken en we zullen morgen te laat aankomen in Puerta Chiapas.
Vanavond is er een violist in het theater.
Jakub Trasak met zijn akoestische en elektrische viool.
Net terug van het concert. Fantastisch !
De vonken spatten er af !
Wat je allemaal kunt met een viool !
Dan hoop ik morgen in Puerta Chiapas (laatste stop in Mexico vóór Guatemala) twee verslagen te versturen in de hoop dat daar wel goede WiFi te vinden is, zodat jullie dit spannende avontuur kunnen lezen.
Vanmorgen (woensdag) in en rond het zwembad de verhalen gehoord van wat er gister allemaal gebeurd is :
Een vrouw in een rolstoel was net op de
loopplank toen het touw brak. Omstanders konden haar er net op tijd uit trekken maar de rolstoel raakte te water !
Een man is gewond geraakt door een rondvliegende stoel.
Een echtpaar had een taxi genomen.
Toen ze wat hoger de bergen in waren en ze samen even een wandelingetje maakten
brak het onweer los.
Snel terug naar de taxi maar de taxi chauffeur was zo bang geworden, hij was er vandoor gegaan !
Nu ontbijten en dan aan wal in de hoop ergens WiFi te vinden.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Huatulco.
Dinsdag 10 oktober.
Wát een belevenis !!
We waren mooi op tijd aangemeerd en na het ontbijt vertrokken wij van boord om de stad te verkennen.
Na een rondwandeling besloten we ergens koffie te drinken waar WiFi zou zijn.
Helaas, de WiFi werkte niet goed dus heb ik geen verslag kunnen versturen.
Gelukkig wel een paar appjes.
We zaten daar nog maar net of er brak een hevig onweer los !
De Mexicanen noemden het een hurricane.
Storm en regen en een onweer zomaar opeens uit het niets !!
Alles waaide van het strand, iedereen rende als een gek heen en weer om nog te redden wat er te redden was.
Parasols en tafels en stoelen vlogen door de lucht.
Onze "gastheer" sleepte ons snel achter in zijn "restaurant" (meer een hok).
Maar we zaten in elk geval droog en veilig.
Het heeft bijna een uur geduurd !
Bakken regen kwamen er naar beneden en bliksemschichten om bang van te worden.
En die klappen echoden tussen de bergen !
En donker !!
Toen na een uur het onweer opgehouden was en het niet meer zo hard regende besloten wij weer naar de boot te gaan.
Maar wat bleek ?
De voorkant van de boot was losgeslagen, de en de boot was van de wal geraakt.
Het schip beek nu vast te liggen en niemand kon aan boord.
Het schip lag ook helemaal scheef.
Al gauw was er een "reddingsplan" en wij werden allemaal naar een hotel geloodst waar we opgevangen werden met koffie en badhanddoeken want iedereen was klets !
De situatie was zo uitzonderlijk dat CNN daar opnames maakte om uit te zenden.
Opeens had Jan er genoeg van om als vee in een hok gedreven te zitten en wij liepen weer terug naar het strand (nog steeds in de regen) om te kijken hoe ver het met de reddingsactie van het schip was.
Nou, daar was helaas niets veranderd.
Gelukkig zagen we dat een tender van boord gehesen werd en Jan ontdekte waar die straks aan wal zou kunnen komen.
Een goede gok : Wij konden met de eerste vracht mee terug aan boord.
Wel een rare belevenis : normaal is alles keurig geregeld via de gangway, maar nu moesten we met een grote stap ergens onder in een "gat" in het schip naar binnen, improvisatie !
Voor sommigen (anderen) een enge ervaring.
De kapitein vertelde dat we ergens op vastgelopen waren en duikers waren aan het onderzoeken wat het was en hoe we los zouden kunnen komen.
De windstoten waren 65 knopen (volgens Jan 117 km per uur) geweest en de situatie "extremely challenging".
Er was al contact met de afdeling noodsituaties in het hoofdkantoor in Seattle, vertelde hij.
Er werd een scenario geschetst dat we moesten wachten op hoogtij in de hoop dan los te geraken.
Er werden al excuses aangeboden aan de mensen die morgen van boord moeten en nu misschien te laat zijn.
Maar terwijl Jan en ik aan de thee zaten (we waren B en W aan wal al kwijt geraakt in de consternatie) zag ik de reling bewegen en ja hoor, even later meldde de kapitein dat we los waren.
Nu moesten de duikers nog controleren of er schade was aan het onderwaterschip en ook de kabels die geknapt waren moesten vervangen worden.
Helaas hebben de duikers nogal tijd nodig en we moeten dus inderdaad te laat vetrekken en we zullen morgen te laat aankomen in Puerta Chiapas.
Vanavond is er een violist in het theater.
Jakub Trasak met zijn akoestische en elektrische viool.
Net terug van het concert. Fantastisch !
De vonken spatten er af !
Wat je allemaal kunt met een viool !
Dan hoop ik morgen in Puerta Chiapas (laatste stop in Mexico vóór Guatemala) twee verslagen te versturen in de hoop dat daar wel goede WiFi te vinden is, zodat jullie dit spannende avontuur kunnen lezen.
Vanmorgen (woensdag) in en rond het zwembad de verhalen gehoord van wat er gister allemaal gebeurd is :
Een vrouw in een rolstoel was net op de
loopplank toen het touw brak. Omstanders konden haar er net op tijd uit trekken maar de rolstoel raakte te water !
Een man is gewond geraakt door een rondvliegende stoel.
Een echtpaar had een taxi genomen.
Toen ze wat hoger de bergen in waren en ze samen even een wandelingetje maakten
brak het onweer los.
Snel terug naar de taxi maar de taxi chauffeur was zo bang geworden, hij was er vandoor gegaan !
Nu ontbijten en dan aan wal in de hoop ergens WiFi te vinden.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
-
11 Oktober 2017 - 18:59
Sytske:
Tjonge..wat een belevenis. Onzekere tijden daar met het weer.....we wensen jullie verder een voorspoedige reis toe. Groet uit rustig Nijkerk -
11 Oktober 2017 - 21:23
Herman:
Hallo heit en mem (en B+W), we hadden niet in de gaten dat het zo neet ging daar. Fijn dat we elkaar weer even konden zien via FaceTime vanmiddag al konden we elkaar niet verstaan. Ik hoop dat jullie een wat rustiger reis op de Herald of free enterprice hebben vanaf hier. Tuut -
11 Oktober 2017 - 22:02
Mus:
Het lijkt de Titanic wel met de vioolmuziek erbij.. Gelukkig liep dit goed af!
En dan die vrouw in die rolstoel! Jakkes.
Hopelijk nu weer lekken genieten. Veel plezier nog.
X mus -
11 Oktober 2017 - 22:25
Frank En Hannie:
Wat een ervaring hebben jullie meegemaakt! Ook best spannend en angstig lijkt mij. Heb nog wel aan jullie gedacht met dat noodweer in Porto Rico en jullie hebben er dus toch wat van meegekregen.
Hoop dat het nu allemaal weer wat rustiger word en dat jullie verder kunnen genieten van deze toch wel enerverende reis.
Lfs, Frank en Hannie -
12 Oktober 2017 - 02:00
Gert-Jan:
Spannend! Gelukkig valt het aantal gewonden mee.
Nu weer genieten.
Groeten Gert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
